هفتمین مبطل نماز می رسیم و نظر مراجع را در این مسئله خدمت شما بیان خواهیم کرد.
آیت الله مکارم:
خنده عمدى و با صدا نماز را باطل مى کند و همچنین خنده اى که در آن بى اختیار باشد، امّا تبسم و لبخند نماز را باطل نمى کند هرچند عمدى باشد و نیز خنده سهوى به گمان این که در حال نماز نیست موجب باطل شدن نماز نمى شود.
هرگاه براى جلوگیرى از صداى خنده به خود فشار آورد بطورىکه حالش تغییر کند و رنگش سرخشود و بدن تکان بخورد بطورى که از شکل نمازگزار بیرون رود نماز او باطل است واگر به این حدنرسد اشکالى ندارد. (1)
آیت الله صافی:
از مبطلات نماز خنده باصدا و عمدى است . و چنانچه سهوا هم با صدا بخندد, بطورى که صورت نماز از بین برود نماز باطل است , ولى لبخند نماز را باطل نمى کند.
اگـر بـراى جـلـوگـیرى از صداى خنده حالش تغییر کند بحدى که ازصورت نمازگزار خارج شود,نمازش باطل است. (2)
آیت الله سیستانی:
از مبطلات نماز خنده با صدا و عمدى است هر چند بدون اختیار باشد اگر مقدماتش اختیارباشد , بـلـکـه بـنابر احتیاط هر چند هم مقدماتش اختیار نباشد باز هم موجب باطل شدن نمازمى شود ولى اگر عمدا بى صدا یا سهوا با صدا بخندد ظاهر این است که نمازش اشکال ندارد.اگـر براى جلوگیرى از صداى خنده حالش تغییر کند , مثلا رنگش سرخ شود , احتیاط واجب آناست که نمازش را دوباره بخواند. (3)
آیت الله خامنه ای:
س: آیا اگر کسى هنگام نماز به خاطر یادآورىِ حرف خندهدار یا پیدایش حالت خندهآورى بخندد،نمازش باطل مىشود یا خیر؟
ج: اگر خنده با صدا) یعنى قهقهه( باشد، نماز باطل است.(4)
آیت الله بهجت:
از مبطلات نماز، عمداً قهقهه کردن (یعنی خندیدن شدید) است ولی اگر سهواً یا از روی فراموشی قهقه کرد ، نمازش صحیح است و اگر کسی با صدا بخندد ولی به حدّ قهقهه نرسد، در صورتی که مقدّمه خندیدن به اختیار و توجه او بوده است، بنابرأظهر نمازش باطل است وگرنه باطل بودن نماز، مطابق احتیاط است که نماز را تمام کرده و بعد، از روی احتیاط دو مرتبه اعاده نماید.(5)
پی نوشت:
...................................................................................................................................................
1. توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی، مسئله 1031،1032.
2. توضیح المسائل آیت الله صافی، مسئله 1160.
3. توضیح المسائل آیت الله سیستانی، ذیل مسائل مبطلات نماز.
4. استفتائات آیت الله خامنه ای،سؤال 505.
5. توضیح المسائل آیت الله بهجت، ذیل مسئله 235.