یکی از اهداف نماز عبودیت و خشوع و خضوع در پیشگاه مقام ربوبیتاست. به طور مؤدب ایستادن، رکوع کردن، جبین به خاک ساییدن، سجده ونشستن دو زانو و... همه نشانههای خضوع است. و این حقی است از خدایسبحان که هر انسانی موظف به ادای آن است. توجه داشته باشید که همینخشوع و خضوع، به تدریج در روح و جان ما اثر گذاشته و انسان را در برابرسایر افراد متواضع میکند. امام علی(ع) میفرماید: «ومن تعفیر عتاق الوجوهبالتراب تواضعاً ؛ خدای سبحان نماز را مقرر داشت تا پیشانی از روی تواضع به خاکمالیده شود»، (نهجالبلاغه).
آیت الله مکارم
خوردن و آشامیدن به گونه اى که صورت نماز را به هم زند موجب باطل شدن نماز است، ولى اگر ذرّاتى از غذا و مانند آن در دهان باشد و موقع نماز فرو برد نماز را باطل نمى کند. (1)
آیت الله صافی
دهـم - از مـبـطلات نماز, خوردن , و آشامیدن است , که اگر در نماز بنحوى بخورد یابیاشامد کهنـگـویـنـد نـماز مى خواند - عمدا باشد یا از روى فراموشى - نمازش باطل مى شود.(2)
ولى کسى که مـى خواهد روزه بگیرد اگر پیش از اذان صبح , نماز مستحبى بخواند وتشنهباشد, چنانچه بترسد کـه اگـر نماز را تمام کند صبح شود, در صورتى که آب روبروى او در دو سهقدمى باشد مى تواند در بـیـن نـماز آب بیاشامد, اما بایدکارى که نماز را باطل مى کند, مثلپشت کردن به قبله انجام ندهد.(3)
اگر در بین نماز, غذایى را که در دهان یا لاى دندانها مانده فرو ببرد,نمازش باطل نـمى شود ونیز اگر قند یا شکر ومانند اینها در دهان مانده باشد و درحال نماز کم کم آب شود, و فرو روداشکال ندارد.(4)
آیت الله سیستانی
اگـر خـوردن یـا آشامیدن عمدى , صورت نماز را هم به هم نزند , بنابر احتیاط واجب باید نماز رادوباره بخواند خواه موالات نماز به هم بخورد یعنى طورى شود که نگویند نماز را پشت سر هممى خواند یا نه. اگـر در بین نماز , غذایى را که در دهان یا لاى دندانها مانده فرو ببرد , نمازشباطل نمى شود , و نیز اگر کمى قند یا شکر و مانند اینها در دهان مانده باشد و در حال نماز کمکم آب شود و فرو رود اشکال ندارد. (5)
آیت الله بهجت
از مبطلات نمازخوردن و آشامیدن در بین نماز است. (6)
پی نوشت:
.................................................................
1. توضیح المسائل آیت الله مکارم شیرازی، مسئله1036.
2. توضیح المسائل آیت الله صافی، مسئله 1162.
3. توضیح المسائل آیت الله صافی و آیت الله سیستانی مسئله 1163.
4. توضیح المسائل آیت الله صافی، مسئله 1165.
5. توضیح المسائل آیت الله سیستانی، مسئله 1162.
6. توضیح المسائل آیت الله بهجت، ذیل مسئله 235.